Wydatki odzieżowe w kosztach firmowych

Zapewnienie pracownikom strojów służbowych może mieć realny wpływ na decyzje klientów i w konsekwencji kształtować popyt na usługi oferowane przez spółkę, przyczyniając się do powstawania przychodów. Stąd wydatki na nabycie takiej odzieży noszą znamiona wydatków reklamowych. W efekcie wydatki na zakup garniturów i garsonek dla pracowników, opatrzonych logo firmy - jako koszty reklamy - można uznać za koszty uzyskania przychodów. Natomiast wydatki na zakup odzieży dla akcjonariuszy spółki nie podlegają rozliczeniu w firmowych kosztach podatkowych.

O CO PYTAŁ PODATNIK?

Spółka planowała zakupić garnitury męskie i damskie oraz garsonki po cenach nieodbiegających od przeciętnych cen odzieży eleganckiej. Następnie zamierzała je trwale oznaczyć swoim znakiem towarowym poprzez wszycie logotypu w widocznym miejscu z przodu marynarki. Stroje te określane we wniosku o wydanie interpretacji jako robocze zamierzała przekazać do używania przez komplementariuszy będących akcjonariuszami oraz pracownikom. Z założenia miały one być wykorzystywane podczas świadczenia pomocy prawnej oraz prowadzenia spotkań biznesowych zarówno dla aktualnych, jak i potencjalnych klientów kancelarii prawnej prowadzonej przez spółkę w wykonywaniu działalności gospodarczej. Elegancki strój oznaczony logo spółki w jej opinii spowoduje zwiększenie popularności marki, jak również da klientom poczucie profesjonalizmu świadczonych przez spółkę usług. To natomiast powinno przełożyć się na wzrost liczby klientów zainteresowanych skorzystaniem z jej usług. Spółka miała wątpliwości, czy wydatkami poniesionymi na nabycie i oznaczenie opisanych ubiorów ma prawo obciążyć firmowe koszty podatkowe.

ZDANIEM DYREKTORA KIS:

Dyrektor KIS w wydanej interpretacji w pierwszej kolejności zwrócił uwagę na konieczność wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 16 ust. 1 pkt 38a ustawy o pdop wszelkich wydatków na rzecz osób wchodzących w skład rad nadzorczych, komisji rewizyjnych lub organów stanowiących osób prawnych oraz spółki komandytowo-akcyjnej, z jednym tylko wyjątkiem - wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji. Regulacje ustawy bezpośrednio zatem wskazują, że wydatki poniesione na rzecz osób wchodzących w skład organów stanowiących m.in. spółki komandytowo-akcyjnej, w przypadku której organem takim jest walne zgromadzenie akcjonariuszy - z wyjątkiem wynagrodzeń wypłacanych z tytułu pełnionych funkcji - nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji wydatki na zakup odzieży dla komplementariuszy będących jednocześnie akcjonariuszami spółki nie mogą obciążać kosztów firmowych.

Z kolei ocena prawna kosztów zakupu opisanych strojów służbowych dla pracowników w opinii Dyrektora KIS wymaga powiązania ich z reklamą, na którą wydatki obciążają koszty firmowe bądź reprezentacją, która z kosztów tych jest ustawowo wyłączona. Reklamę należy rozumieć jako działania podmiotu gospodarczego mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Stąd wyróżnia reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Odnosząc się do analizowanego stanu faktycznego, końcowo Dyrektor KIS uznał, że wydatki na nabycie przez spółkę odzieży dla pracowników mają cechy wydatków reklamowych i mogą obciążać koszty podatkowe.

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 października 2024 r., nr 0111-KDIB2-1.4010.493.2024.1.AG)

Komentarz redakcji

Dany ubiór można uznać za strój służbowy, gdy jego noszenie jest obowiązkiem pracownika (wynikającym m.in. z regulaminu czy umowy o pracę) oraz gdy strój ten posiada charakterystyczne cechy, które uniemożliwiają wykorzystanie go do celów prywatnych (np. logo firmy), czyli zindywidualizowane elementy, które powodują, że odzież ta traci przymiot odzieży o charakterze osobistym. Gdy pracownicze uniformy spełniają te kryteria, to wydatki na ich nabycie podlegają ujęciu w firmowych kosztach podatkowych. Jeżeli jednak wskazanych cech nie posiadają, to jako poniesione na cele osobiste pracowników, nie mogą kosztów tych obciążać.